Terapia pedagogiczna
Emilia Wrońska,
Agnieszka Dawidowska,
Bogumiła Pilecka
Dysleksja rozwojowa - to zespół specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu. W uproszczonej formie zwany dysleksją. Trudności w czytaniu i pisaniu objęte ta nazwą mogą występować u dziecka w trzech formach- postaci izolowanej, np. tylko w postaci trudności z nauczaniem się poprawnej pisowni, lub jako zespół dwóch lub nawet trzech form tych zaburzeń:
- dysgrafia - trudności w opanowaniu pożądanego poziomu graficznego pisma;
- dysleksja - specyficzne trudności w nauce czytania którym często towarzyszą trudności w pisaniu;
- dysortografia- specyficzne trudności z opanowaniem poprawnej pisowni (nie tylko błędy ortograficzne);
- dyskalkulia rozwojowa - jest strukturalnym zaburzeniem zdolności matematycznych.
Nauczyciel jest pierwsza osobą, która musi dostrzec trudności w uczeniu się dziecka, rozpoznać stan jego funkcjonowania oraz zapewnić mu właściwą pomoc.
Celem terapii pedagogicznej - jest stymulowanie ogólnego rozwoju i usprawnianie funkcji ważnych w procesie uczenia się czytania i pisania:
- wzrokowo - przestrzennych, to jest skupianie uwagi wzrokowej, spostrzegania i pamięci wzrokowej, spostrzegania przestrzeni;
- słuchowo - językowych, to jest skupiania uwagi słuchowej, spostrzegania i pamięci słuchowej dźwięków mowy oraz funkcji językowych;
- motorycznych, to jest sprawności manualnej i ogólnego rozwoju ruchowego dziecka;
- współdziałanie ze sobą funkcji ( koordynacja wzrokowo - ruchowa podczas pisania, wzrokowo- słuchowa podczas czytania, itp.
Zadaniem terapii jest również łagodzenie zaburzeń emocjonalnych, będących efektem szkolnych niepowodzeń oraz wypracowania motywacji do nauki, której zwykle brakuje uczniom z dysleksją, gdyż utracili ja w skutek utrzymujących się niepowodzeń szkolnych.
Zajęcia w zakresie terapii pedagogicznej prowadzą:
Zadania dla rodziców
Zadaniem rodzica - jest odpowiednio zorganizować pracę dziecka w domu :
- Wykonywanie zadań zawsze w tym samym miejscu ( najlepiej przy własnym biurku) i o tej samej porze, bo to wspomaga gotowość dziecka do uczenia się .
- Pamiętajmy, że pamięć pracuje lepiej, gdy dziecko jest zrelaksowane, a zatem ważny jest odpoczynek przed przystąpieniem do ćwiczeń.
- Miejsce do pracy powinno być uprzątnięte, bez zbędnych przedmiotów przykuwających wzrok dziecka i rozpraszających jego uwagę.
- Trzeba zadbać o ciszę
- Mózg wymaga ,,rozgrzewki”, czyli ćwiczeń wstępnych. Najlepsze są ćwiczenia, które maja formę zabawy.
- W pracy warto wykorzystać skojarzenia, dzięki którym więcej i lepiej się zapamiętuje.
Co rodzic powinien:
- Zrozumieć problem dziecka (dziecko nie jest leniwe czy niezdolne, ono po prostu potrzebuje właściwie ukierunkowanej pomocy).
- Poznać jego mocne strony .
- Umocnić w dziecku pozytywne wartości.
- Zapewnić mu warunki pracy.
- Wzmacniać pozytywnie, czyli nagradzać pochwałą nawet za drobne sukcesy.
- Nadzorować systematyczną pracę.
- Analizować trudności.
- Nauczyć stałego korzystania ze słowniczka ortograficznego.
- Czytać wspólnie z dzieckiem.
- Pobudzić u dziecka potrzebę czytania dla przyjemności.
- Ćwiczyć pisanie z pamięci.
- Współpracować z nauczycielami.